Περνάει ο καιρός γλυκά, λιώνει αργά αργά σαν καραμέλα Τσάρλεστον γεμίζοντας τον κόσμο με μυρωδιά τριαντάφυλλο. Μασουλάω τα κομματάκια της ροζ ζάχαρης με τις άκρες των δοντιών και, σχεδόν χωρίς να το καταλάβω, φτάνω στη λαστιχένια επιφάνεια του γλυκού, σαν μαθητής που ετοιμάζεται να αναπτύξει το κυρίως θέμα της έκθεσής του μετά από ένα λυρικό πρόλογο.